Najpiękniejszy z realizmów

-

 

TYTUŁ: DOM UCHÓW

AUTOR: ISABEL ALLENDE

WYDAWNICTWO MARGINESY 2021

MOJA OCENA 10/10







Snuję się po ciemnych, dusznych korytarzach. Z sufitów sypie się na mnie stary tynk. Mijam kolejne pokoje, trafiam na ślepe komory o bielonych na szybko ścianach, wspinam się po schodach prowadzących donikąd. Kątem oka widzę, jak co jakiś czas przemyka obok mnie mały chochlik bądź inna pokraczna istota. Wokół mnie sennie tańczą mary. W zapomnianych przestrzeniach ukrywają się zmory. Spotykam też dziecko, dziewczynkę o morskich włosach i widzących oczach. Czasami, w moich nozdrzach na ułamek sekundy pojawia się swąd spalenizny, innym razem czuję, jak ziemia drży pod moimi stopami. Krew też czuję. Tutaj jest wszystko: namiętność, czułość, żal, rozpacz. Życie i śmierć. Nadmiar i brak. Cykliczność. Wszystko co jest, już było i będzie.

Najbardziej cieszy mnie to, że pozostaję niezauważona. Dzięki temu mogę spokojnie podglądać ten zwykły-niezwykły świat. Otaczają mnie wszystkie kolory, od jaskrawych, po mdłe i brzydkie. Jestem bliżej niż zwykle. Mogę i chcę być bliżej niż zwykle. Spoglądam na nich i przez chwilę, jestem każdym z nich. Jestem milczącą Clarą, dzięki której tak naprawdę istnieje ten świat. Przesuwam siłą woli taborety i snuję magiczne opowieści przywiezione przez wuja Marcusa w wielkich podróżnych kufrach. Jestem Blancą i co noc biegnę przez las, żeby się z tobą spotkać, poczuć twój zapach. Jestem Albą, jedynym człowiekiem, który nie przestał cię kochać. Jestem każdą z tych osób, która upiła łyk z tamtego, przeznaczonego dla jednej duszy kielicha szaleństwa.

Tym wszystkim jestem czytając Dom duchów Isabel Allende, jedną z najpiękniejszych książek, które zdarzyło mi się w życiu przeczytać. Autorka stworzyła historię rodzinną idealną. Historię o miłości, bólu i zależności, gdzie losy rodziny splatają się z dramatyczną i krwawą historią narodu. Trzymając w ręku tę książkę, tak naprawdę dzierżymy świadectwo triumfu realizmu magicznego.

Nie wiem, co więcej mogłabym napisać na temat tej powieści. Dla mnie to jest opowieść bezwzględnie doskonała. Nie trzeba o niej czytać, trzeba ją czytać. Przeżywać. Ta historia zostaje w sercu. Jakimś dziwnym sposobem zagnieżdża się w nim i buduje sobie ciepłe, spokojne schronienie, w którym zamierza zatrzymać się na wiele lat. Gorąco zachęcam, bo warto.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Na pokuszenie

-
Obraz
        Zbereźna, plugawa i brudna, budząca ogólne zgorszenie, powieść uważana przez ówczesnych za skandaliczną – z nią dzisiaj do was przybywam. Oj tak, Mnich Matthew Gregory Lewisa wzbudził swojego czasu wiele kontrowersji. Oskarżany o niemoralność i bluźnierstwo, dzisiaj nie budzi już takich emocji, i chociaż to całe wielkie oburzenie było poniekąd bezpodstawne, rozdmuchane i wynikało raczej z niezrozumienia, jest dla nas niezwykłym dowodem na to, jak wielkiej degresji moralności doświadczamy i jak bardzo nie staramy się już nawet z tym kryć. Mnich jest historią utkaną z ludowych legend, trochę gotycką, trochę obyczajową, co w połączeniu daje bardzo ciekawy efekt. Mamy kilka wątków, mniej i bardziej rozbudowanych. Spotykamy tutaj tytułowego mnicha, wzór cnót, człowieka nieomal świętego, przynajmniej do czasu, kiedy los wystawi go na pokusy o ponadludzkiej mocy i proweniencji. Poznajemy sentymentalne perypetie drugoplanowych postaci jakimi są Rajmund i Agnes oraz Antonia i Lore
Czytaj więcej

Tak duszno jeszcze nie było.

-
Obraz
 TYTUŁ: DUNKEL AUTOR: JAKUB BIELAWSKI WYDAWNICTWO VESPER 2020 MOJA OCENA 10/10 Bardzo cenię lektury, które wypychają mnie z mojej strefy komfortu. Tak naprawdę, to w tym jawi mi się sens czytania fikcji. Nie szukam w niej taniej rozrywki, pożądam natomiast wrażeń, refleksji i perspektyw. Autor fikcji jest artystą, który za pomocą słów kreuje nowy świat, powołuje do życia widma niezaistniałych nigdy zdarzeń, i wreszcie emituje do umysłu czytelnika pożądane przez siebie przeżycia. Owe przeżycia często dostępne są czytelnikowi tylko dzięki pracy autorów. I to jest akurat dobre. Czytając Dunkela byłam wdzięczna Jakubowi Bielawskiemu za to, że odważył się ujarzmić znajdujące się na kartach tej powieści demony i z ich gliniastych ciał uformować coś tak szalenie dobrego i jednocześnie bolesnego. Myślę, że wymagało to wiele śmiałości, heroizmu wręcz. Ta książka nie wypchnęła mnie ze strefy komfortu, ona mnie z niej wystrzeliła do skrajnych, najbardziej prymitywnych rejonów mojego umysłu, g
Czytaj więcej

Kto tu jest potworem?

-
Obraz
 TYTUŁ: FRANKENSTEIN AUTOR: MARY SHELLEY WYDAWNICTWO VESPER 2013 MOJA OCENA 7/10 Spotkałam się ostatnio z jednym z najbardziej popularnych potworów zamieszkujących przestrzeń literacką. Nadrabiając kultowe dzieła szeroko pojętej grozy nie mogłam pomijać dłużej książki, uznawanej za protoplastę bardzo poczytnego współcześnie podgatunku fantastyki - science fiction. Nie przedłużając przeczytałam niedawno Frankensteina Mary Shelley. Pisząc o Frankensteinie trudno jest powstrzymać się od szczegółowego opisu okoliczności, w których powstał sam pomysł na opowieść. Przyznaje, są to okoliczności interesujące, jednakże dziwi mnie trochę aż tak duży nacisk kładziony na ich istotność. Ja napiszę tylko, że utwór wziął swój początek z gry zrodzonej z nudy. Uczestnicy tej zabawy, inspirując się opowieściami o duchach, nie wychodząc poza straszną atmosferę, postanowili stworzyć własne opowiadania. Istotne również jest to, że Shelley od dziecka obracała się wśród twórców literackich i niezaprzeczal
Czytaj więcej